Kot burmilla – opis rasy

Kot burmilla, nazywany również kotem azjatyckim cieniowanym lub srebrzystym, to stosunkowo młoda rasa, która powstała w 1981 roku dzięki skrzyżowaniu kotki rasy burmskiej i kocura będącego przedstawicielem rasy perskiej. Co ciekawe, burmilla powstała tak naprawdę… przypadkowo! Miranda Bickford-Smith, zajmująca się hodowlą kotów burmskich, podarowała swojemu mężowi kota perskiego. Ten, zanim został wykastrowany, pokrył jedną z kotek z hodowli. Narodzone z krzyżówki kocięta były tak piękne i ciekawe, że właściciele postanowili kontynuować – tym razem świadomą – hodowlę nowej rasy. Została ona uznana przez FIFe w 1990 roku.

Kot burmilla – wygląd

Burmilla jest średniej wielkości kotem, którego waga waha się od 4 do 7 kg. Odznacza się umięśnioną i proporcjonalną budową ciała. Głowa burmilli jest okrągła, a szeroko rozstawione oczy o migdałowatym kształcie są duże i o łagodnym wyrazie. Średniej wielkości uszy są zaokrąglone na końcach. Długi lub średnio długi ogon również jest zaokrąglony na końcu. Cechą charakterystyczną rasy jest jej szata - gęsta i krótka, z ciemniejszym zabarwieniem na końcówkach.

Kot burmilla – charakter

Kot azjatycki cieniowany jest stworzeniem bardzo inteligentnym, towarzyskim i przyjaznym. Bez trudu dojdzie do porozumienia z dziećmi, kotami, psami czy innymi zwierzętami. Uwielbia różnego rodzaju aktywności, w tym jest podatny na szkolenie. Nie znosi nudy i samotności. Może wówczas przejawiać zachowania niepożądane. Bywa uparty i – choć można nauczyć go życia w mieszkaniu – może przejawiać skłonności do włóczęgostwa.

Kot burmilla – żywienie

Burmilla nie wymaga specjalnej diety. Pożywienie powinno być dostosowane do wieku pupila i poziomu aktywności (w przypadku tej rasy dość wysokiego). Z racji tego, że koty z natury piją niewiele, należy zadbać o to, aby podopieczny miał stały dostęp do świeżej, czystej wody – zwłaszcza jeśli będzie karmiony karmą suchą. Można w tym celu rozłożyć kilka miseczek z wodą w różnych częściach domu.

Kot burmilla – zdrowie

Rasa jest stosunkowo zdrowa i długowieczna (żyje średnio od 12 do nawet 18 lat). Może cierpieć na typowo „kocie” choroby, m.in. stomatologiczne. Ma skłonność do chorób nerek. Wymaga standardowych, profilaktycznych wizyt w gabinecie weterynaryjnym i okresowych badań. Koty wychodzące powinny być dodatkowo zaszczepione.

Kot burmilla – pielęgnacja

Pomimo tego, że burmilla cieszy oko przepiękną, gęstą szatą, nie jest problematyczna w pielęgnacji. Poza okresami linienia nie zrzuca nadmiernych ilości sierści, dlatego wystarczy dokładne szczotkowanie raz na kilka dni. Ponadto należy regularnie kontrolować stan uszu, oczu i pazurów.

Podsumowanie

Burmilla to bardzo interesująca rasa kotów, która świetnie sprawdzi się zarówno w rodzinach z dziećmi, innymi zwierzętami, jak i jako towarzystwo dla osób starszych. Kot ten nie jest szczególnie wymagający, a przy tym zapewni mnóstwo czułości i wspaniałe towarzystwo. Należy pamiętać, że to aktywny czworonóg, który nie będzie całymi dniami leżał na kolanach czy wygrzewał się na parapecie!