Ślepota u kota – przyczyny utraty wzroku. Jak pomóc niewidomemu pupilowi?

Ślepota u kota – przyczyny

Masz wrażenie (lub pewność), że Twój kot nie widzi lub jego wzrok znacznie się pogorszył? Pierwszym krokiem jest konsultacja z lekarzem weterynarii. Ustalenie przyczyny jest niezmiernie ważne, bowiem utrata wzroku może być objawem i następstwem poważnych schorzeń, które wymagają natychmiastowego podjęcia leczenia. Gdy kot traci wzrok, przyczyną mogą być m.in.:

• jaskra;
• zaćma;
• odwarstwienie siatkówki;
• zwyrodnienie siatkówki;
• zapalenie błony naczyniowej oka;
• urazy oka lub/i głowy;
• rozwój choroby nowotworowej;
• zmiany związane ze starzeniem się organizmu;
• choroby neurologiczne;
• choroby takie jak m.in. cukrzyca i nadciśnienie tętnicze (zwłaszcza nieleczone i niekontrolowane).

Nigdy nie próbuj diagnozować przyczyny na własną rękę, ponieważ rzetelna diagnoza może być postawiona wyłącznie na podstawie szeregu specjalistycznych badań, które przeprowadza wyłącznie lekarz weterynarii. W przypadku, gdy zauważysz zmiany w zachowaniu, potykanie się o przedmioty, rezygnację z aktywności (w tym np. wspinania się na meble), dezorientację, udaj się do lekarza, bo problem zdecydowanie sam się nie rozwiąże.

Utrata wzroku przez kota – jak mu pomóc?

Jak już wiesz, pierwszym krokiem jest wizyta u lekarza weterynarii. Jeśli jest wymagane konkretne leczenie, postępuj zgodnie ze wskazówkami specjalisty. Niezależnie jednak od tego musisz pomóc kotu odnaleźć się w nowej sytuacji, aby mógł funkcjonować na co dzień. Podstawą są: zadbanie o bezpieczne otoczenie, poświęceniu pupilowi większej uwagi, ustalenie nowych sposobów komunikacji. pamiętaj o kilku podstawowych kwestiach.

Nie zmieniaj nic w otoczeniu

Moment utraty wzroku przez kota to zdecydowanie zły czas na wywracanie domu do góry nogami, przestawianie mebli i innych przedmiotów, które w danym miejscu stały od lat. Choć nie każdy ma tego świadomość, kot dysponuje tzw. „mapą mentalną”, z pomocą której może szybciej odnaleźć się w nowej sytuacji, jeśli wszystko pozostanie na swoim miejscu. Oczywiście nie oznacza to, że już nigdy nie możesz niczego zmienić. Daj jednak pupilowi czas, a zmiany – jeśli są konieczne – wprowadzaj stopniowo, zapoznając z nimi mruczka.

Zadbaj o bezpieczną przestrzeń

Uporządkuj dom tak, aby pupil o nic się nie potykał i nie mógł w ten sposób zrobić sobie krzywdy. Koniecznie zabezpiecz np. schody, piec, otwarte okna, drzwi balkonowe czy tarasowe, aby kot nigdzie nie spadł, nie poparzył się czy nie miał możliwości opuścić domu bez Twojej wiedzy.

Pomóc pupilowi odnajdywać „strategiczne” miejsca

Miski z wodą i jedzeniem, kuweta, drapak, posłanie – to miejsca, do których podopieczny musi umieć trafić, jeśli będzie miał taką potrzebę. Poświęć zatem czas na to, aby go naprowadzać i upewnij się, że jest w stanie w dane miejsce dotrzeć, zanim zostawisz go samego w domu na dłuższy czas. Początkowo możesz też zorganizować pomieszczenie, w którym znajdą się wszystkie te elementy i w którym kot będzie zamykany podczas Twojej nieobecności, zanim zacznie sobie samodzielnie radzić.

Zorganizuj codzienny kontakt i aktywności

Kot niewidomy nie jest kotem, który utracił chęć do życia i teraz będzie już tylko leżał! Mruczek, który nie widzi lub który widzi znacznie gorzej, nadal – mimo wszystko – może komfortowo funkcjonować i cieszyć się dobrym samopoczuciem. Aby tak się stało, potrzebuje jednak Twojej pomocy. Bądź przy nim, mów do niego, głaskaj go, baw się z nim zabawkami, które wydają dźwięki, aby mógł je łatwiej namierzyć. Wykorzystaj moc kociego węchu, np. rozkładając w poszczególnych, ważnych miejscach przedmioty nasączone danym zapachem.

Zapewnij poczucie bezpieczeństwa poprzez rutynę

Zobaczysz, że Twój pupil świetnie odnajdzie się w nowej sytuacji, ale początkowo może być zaniepokojony i zdezorientowany. Dlatego dbaj o rutynę – obecność, zabawę, pielęgnację, stałe pory karmienia etc.

Chwal, nagradzaj, wykaż się spokojem i cierpliwością

To zrozumiałe, że sytuacja jest trudna zarówno dla kota, jak i dla Ciebie. Postaraj się jednak wspierać pupila i nie denerwować, gdy nastąpią jakieś „wpadki” (np. nie odnajdzie na czas drogi do kuwety). Naucz się spokojnego, ostrożnego podchodzenia do kota i ciągłego mówienia, by mógł Cię namierzyć, by nie wystraszył się z powodu Twojego nagłego pojawienia.

Wspólnie odkrywajcie świat

Twój podopieczny do tej pory wychodził z domu? Jeśli nie widzi, nie może robić tego samodzielnie. Naucz go chodzenia na smyczy (stopniowo, najpierw w domu!) i wspólnie spacerujcie.

Podsumowanie

Ślepota u kota to bez wątpienia trudna sytuacja, ale pupil, przy odpowiednim wsparciu, może odnaleźć się w nowej rzeczywistości szybciej niż Ty! Zamiast żałować podopiecznego i rozpaczać, działaj zgodnie z powyższymi wskazówkami. Zdziwisz się, jak bardzo Twój mruczek może Cię zaskoczyć!